هم سنجی خودتنظیمی در گونه‌های ناهمسان خانواده

پژوهش با هدف تبیین تفاوت خودتنظیمی دانش آموزان دبیرستانی در گونه‌های ناهمسان خانواده بر پایۀ مدل فرایند و محتوای خانواده انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع پس رویدادی بود. به این منظور از میان دانش آموزان پایه دوم و سوم دوره متوسطه شهر شیراز 308 (186 دختر، 122 پسر) دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از مقیاس‌های فرایند و محتوای خانواده (فرم فرزندان) و راهبردهای انگیزشی یادگیری که روایی و اعتبار آن‌ها تأییدشده، استفاده گردید. داده‌های به‌دست‌آمده با آزمون تحلیل واریانس یک متغیره و چند متغیره تجزیه‌وتحلیل شد. برآیندها نشان داد که راهبردهای شناختی در گونه‌های سالم و غیرسالم دارای تفاوت معنی‌دار است. درحالی‌که تفاوت در خودتنظیمی برآمده از تفاوت گونه سالم با غیرسالم و از نوع مشکل‌دار محتوایی و مشکل‌دار فرایندی است. با توجه به برآیندها می‌توان گفت که در گونه‌های ناهمسان خانواده به‌کارگیری خودتنظیمی در میان دانش آموزان تفاوت وجود دارد و به روانشناسان مدرسه و مشاوران توصیه می‌شود که این موضوع را در مشاورۀ با دانش آموزان موردتوجه قرار دهند.